εργωρία

ἐργωρία, ἡ (Α)

δυσκολία, ενόχληση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < έργον + *-ωρία. Αναλογικός σχηματισμός κατά το πρότυπο τού ολιγ-ωρία (< ολίγ-ωρος, όπου το β’ συνθετικό αποτελεί τ. τού ώρα «φροντίδα» εν συνθέσει)].